Het kwartiertje voor jezelf

Als ouder sta je bijna altijd 'aan'. Zo komt bij oudergesprekken ook telkens weer de vraag naar voren: ‘Wat kan ik doen zodat mijn kind zelfstandig gaat spelen en niet zo veel op mij gericht is?’. Vaak is dan mijn antwoord: ‘Probeer je minder op het kind te richten?’. Hier een voorbeeld hoe je dat kan doen.

Tegenwoordig kom ik overal blogs en artikelen met tips over meer rust, mediteren en in het moment zijn tegen. Zeker als ouder heb je hier veel behoefte aan. Maar hoe moet het?

Ik kan je hiervoor een mooie oefening aanraden: ‘Het kwartiertje voor jezelf’.

Als je het ook zo druk hebt is het het waard om dit een keer te oefenen.

En dat betekent echt oefenen, want dit houdt in dat je een hele andere houding aanneemt naar je kind. Dat zal voor jullie allebei even wennen zijn. En wennen betekent ook dat er weerstand komt, zowel bij jou als bij je kind. Maar laat dit gebeuren, het is maar een kwartiertje maar dit kwartiertje kan heel veel opleveren. Op deze manier kun je de situatie echt doorbreken en veranderen.

Stap een

• Vooraf aan het kwartiertje creëer je met je kind één-op-één moment. Je leest een boekje voor of jullie gaan iets anders doen.
• Dan zeg je tegen je kind: ‘En nu is het even een kwartiertje van mama /papa’. Niet dat je kind weet wat een kwartiertje is, het is belangrijk dat het een herkenbare naam heeft en na een tijd is dit voor je kind (en voor jou) heel vertrouwd en normaal.

Stap twee

• Ga dan in een gezellige hoek zitten iets lezen (mobieltje op stil) of schrijven of een andere stille bezigheid doen (geen scherm/ geen spannende dingen waar je kind nieuwsgierig van wordt).
• Wat heel belangrijk is, dat je stil blijft. Geen ‘Ga maar spelen’, of ‘Kijk, dit is ook leuk’. Nee, je focust je op waar jij mee bezig bent.
• Als je kind je benadert geef je wel antwoord maar voeg je niets wezenlijks er aan toe. Af en toe even kijken met een lieve glimlach is eigenlijk al voldoende om in verbinding te blijven, want daarmee zeg je: ‘Ik zie je, het is goed.’
• Later kan de ‘gevorderde ouder’ zich vol op zijn bezigheid richten.

Stap drie

• Zoals ik al zei, het is wennen. Je kind zal je verbaasd aankijken en je aansporen om te reageren, want zo’n teruggetrokken ouder voelt even wat vreemd.
• Het kind gaat zich wellicht vervelen, maar er is niets mis met vervelling. Uit verveling ontstaat creativiteit. Ook bij jou slaat zeker de verveling toe en blijf je in je krant telkens dezelfde zin lezen ; )
• Op een gegeven moment gaat het kind zich overgeven aan de situatie en gaat op ontdekking uit. Het hoeft niet perse speelgoed te zijn wat zijn nieuwsgierigheid trekt. Geef je kind de ruimte om het uit te zoeken, mits het geen risico’s met zich meebrengt.

En vergeet niet, er is niets mis met deze autonome staat, ook bekend als Independent Play, integendeel, je kind leert hier veel van:

• Zelfstandig spelen is een vaardigheid.
• De basis van deze vaardigheid is concentratie.
• Deze vaardigheid ontdekt het kind zelf doordat je hem de mogelijkheid biedt.